festiwal

W czasie II edycji festiwalu w 2017 roku szczególnie podobał mi się śpiew cerkiewny i oryginalne utwory bizantyjskie w wykonaniu dr Marcina Abijskiego. Są to melodie, jakie towarzyszyły ludziom z czasów biblijnych, a na których oparty jest dzisiejszy śpiew chóralny w cerkwi. Wybitny znawca tego tematu przybliżył nam wczesne formy tej muzyki od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Dzięki temu zostaliśmy wprowadzeni w nastrój, który zbliżył nas do Boga a przez to zapragnęliśmy stać się lepszymi ludźmi.

W maju 2017 roku uczestniczyłam w wydarzeniach organizowanych w ramach Festiwalu „Wschodniosłowiańskie dziedzictwo kulturowe Lublina”. Szczególnie zafascynowały mnie wykłady i warsztaty z zakresu fotografii obiektów sakralnych. Zajęcia te miały interesujący przekaz wiedzy i umiejętności. To było wartościowe przeżycie i cenne doświadczenie z uwagi na to, że warsztaty praktyczne odbywały się w cerkwiach lubelskich, które są na co dzień niedostępne dla zwiedzających. Dla mnie ważne było utrwalenie tych miejsc w postaci obrazów fotograficznych. Dziękuję koordynatorom i prowadzącym te zajęcia za stworzenie takiej możliwości dla osób pasjonujących się sztuką fotografii, za wspaniałą atmosferę i przybliżenie dziedzictwa kultury prawosławnej na tle historii naszego miasta. Godne uwagi były również towarzyszące temu przedsięwzięciu koncerty i wystawy. Śpiew liturgiczny, przekazane w słowach i obrazach wartości chrześcijańskie, piękno i mistyka świątyń prawosławnych na długo pozostaną w mojej pamięci

Uczestnicząc w pierwszej edycji festiwalu Wschodniosłowiańskie Dziedzictwo Kulturowe Lublina, zostałam oczarowana występami chórów z Belgradu i Brześcia. Przed drugą edycją zastanawiałam się, czy będzie ona także obfitować w tak wspaniałe doznania artystyczne? Teraz przyznaję, że zostałam zaskoczona w bardzo pozytywny sposób. Koncert galowy w Centrum Kongresowym Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie okazał się muzycznym arcydziełem. Chór Katedry Prawosławnej pw. Przemienienia Pańskiego w Lublinie oraz Męski Chór Kameralny „Cantus Serdicus” z Sofii w Bułgarii w mistrzowski sposób wykonały pieśni wzbudzając ogromny podziw. Zafascynowana poprzednimi edycjami z niecierpliwością czekam na trzecią odsłonę festiwalu.

Szczególnie wysoko oceniam formułę festiwalu w podziale na przestrzenie: słowo, obraz i śpiew. Mam nadzieję, że ten podział, a także wysoki merytoryczny poziom imprez staną się jego marką, pielęgnowaną w kolejnych latach. Lublin zasługuje na takie formy festiwalowe, które przypominają o jego wielokulturowych korzeniach.

Uczestniczyłam w koncercie „Wieczór Kolęd Wschodniosłowiańskich w Lublinie” w styczniu tego roku, który bardzo mi się podobał. Zróżnicowani wykonawcy reprezentowali bardzo wysoki poziom i odmienne podejście do śpiewu cerkiewnego. Po prostu uczta dla duszy, ale i uszu.

Program zbliżającego się festiwalu jest bardzo ciekawy. Podoba mi się formuła z podziałem na słowo, obraz i muzykę. Biorąc pod uwagę jakość dotychczasowych projektów tych organizatorów, będzie to inspirujące wydarzenie. Na pewno wezmę w nim udział.